Sommige patiënten hebben helemaal geen symptomen: men noemt hen « asymptomatisch ». Deze sluimerende toestand kan jaren duren. Bij andere patiënten kunnen de symptomen echter al vroeg optreden en manifesteert de ziekte zich onder een meer agressieve vorm.

 

De belangrijkste symptomen zijn

• Vergroting van de lymfeknopen, de milt en de amandelen

• Ernstige bloedarmoede (= anemie)

• Te lage hoeveelheden bloedplaatjes

  • Hierdoor verhoogt het risico op ernstige bloedingen

• Frequent voorkomen van ernstige infecties

  • Dit komt doordat het aantal neutrofielen, die in het gezonde lichaam de infecties moeten bestrijden, sterk gedaald is.

 

Andere symptomen die aanwezig kunnen zijn: vermoeidheid, uitputting, een veralgemeend ziek gevoel, verminderde eetlust, lichte koorts, gewichtsverlies, blauwe plekken/gemakkelijk bloeden, pijn in beenderen en gewrichten en nachtelijk zweten.

 

Veel symptomen zoals vermoeidheid, gewrichtspijn, frequent optredende infecties (waaronder vooral keelontsteking), sluipen zodanig geniepig je leven binnen dat men er vrij snel mee leert leven en als ouderdomsklachten gaat beschouwen i.p.v. als ziektesymptomen (zo ook zullen vrouwelijke CLL-patienten het nachtelijk zweten vaak toewijzen aan een veranderde hormoonhuishouding). Waarschijnlijk draagt dit bij tot het feit dat CLL bij een toevallige bloedcontrole wordt ontdekt.